BEELDEN UIT DE RUIMTE

Het is erg leuk me voor te bereiden op mijn aanstaande fietsavontuur. Dat kan tegenwoordig veel uitgebreider dan vroeger. Toen waren er verhalen en ervaringen van voorgangers, boeken, landkaarten en later foto's en films. Daarna kregen we TV-documentaires. Nu er internet is, ben ik veel dank verschuldigd aan eerdere deelnemers, die hun ervaringen publiceerden in nieuwsbrieven en op weblogs. Met hun woorden kan ik me voorbereiden op nieuwe gebieden en hun bewoners en herbeleven waar ik eerder al geweest ben.

Sinds met internet de wereld ook vanuit de ruimte te bekijken is, krijgt de voorbereiding nog een extra dimensie. Ik heb de te volgen route ruwweg ingetekend bij Google Maps. Deze is nu nog verre van correct. Tijdens het maken van de routekaart krijg ik al details in beeld waar ik straks langs fiets. Zo is het bijvoorbeeld spannend om de zandwegen in de Soedanese woestijn te zien, plattegronden van steden in Ethiopië en de routes door het 'groene' deel van Afrika. Sommige landschappen doorkruis ik niet voor de eerste keer. Het is geweldig die gebieden ook met beelden bijna voelbaar te kunnen maken.

Je kunt met een klik op de 'rode-kaart-met-groene-lijn' zien waar ik straks zal fietsen. De rustdagen zijn met bijbehorende data ook opgenomen. Te zijner tijd wordt de kaart nog gecorrigeerd en verfijnd.

OVER EEN HALF JAAR

De tijd gaat snel en over minder dan acht weken vlieg ik al naar Cairo. Tijd voor weer een bericht over de voorbereidingen.

Ik heb inmiddels een klein fortuin gespendeerd aan benodigdheden. Alle onderdelen van mijn fiets heb ik nog eens kritisch bekeken en waar nodig zijn ze aangepast of vervangen. Ik fiets straks vergezeld door een voorraad reserveonderdelen die ik hoop niet nodig te hebben. Eventuele pech zou ik zelf moeten kunnen verhelpen.

Het was de voorbije weken leuk om te zien hoe de lijst met andere deelnemers groeide. Iedereen presenteert zich met een foto en een kleine beschrijving op de site van Tour d'Afrique.

Kleding en wat kampeerspullen moesten bijgekocht. Gemakkelijk zittende kleding voor de vrije tijd, een voorraadje fietskleding en extra lagen voor koude ochtenden en avonden. Een warme lakenzak om de slaapzak nog maar een paar graden op te waarderen, stevige haringen (rotspennen) voor de harde Afrikaanse bodem en zo nog wat nuttige frutsels. Alles moet in twee forse gele tassen op te bergen zijn. Eén daarvan gaat als permanente bagage op de truck; daar kan ik alleen tijdens rustdagen bij. De andere bevat de dagelijks benodigde spullen. Het wordt passen en meten om alles zo nuttig mogelijk verpakt te krijgen. De fiets gaat gedemonteerd in een speciale fietsdoos mee in het vliegtuig.

Mijn al aanwezige resistentie tegen enge ziekten is met enkele inentingen uitgebreid. Drie prikken tegen rabiës spannen wel de kroon. Gevaccineerd worden en dan nog niet volledig beschermd zijn is niet leuk. Als ligfietsrijder ben ik voor honden namelijk een extra aanlokkelijk slachtoffer; met ronddraaiende benen voorafgaand aan mijn lijf in lighouding zie ik er uit als een vluchtend prooidier. Laat het maar niet gebeuren, want juist op dat moment heb ik misschien de elektronische hondenverschrikker niet bij de hand of blijkt het woeste beest voor die westerse elektronica helemaal niet bang. Hij laat zich door een dergelijk ding niet verjagen of is misschien zelfs extra nieuwsgierig naar zo'n onbekend stukje speelgoed. Volledige vaccinatie vooraf is niet mogelijk, maar mocht ik gebeten worden dan heb ik nu wel meer tijd om aanvullende prikken te bemachtigen.

De sponsoring verloopt ook goed. Veel personen en bedrijven hebben al geld gedoneerd of zijn bezig met inzamelen. Ik vind het echt geweldig dat zo velen mijn gekozen sponsordoel steunen. En voor wie nog bijdragen wil, is dit misschien een attente herinnering dat nu te doen ;-). Klik hier voor informatie over het goede doel.

Mijn vliegbiljet heb ik ontvangen, het hotel in Cairo voorafgaande aan de tour is geboekt en de visumaanvragen voor Ethiopië en Soedan gaan nog deze maand de deur uit. Het enige waar ik nog niet tevreden over ben, is mijn conditie. Mijn uithoudingsvermogen zou nog wel beter mogen. De benen draaien wel en lange ritten maken is ook redelijk onder controle, maar af en toe kan ik een gevoel de bergen niet over te komen niet onderdrukken. De brandstof daarvoor moet ik per dag maximaal zien in te nemen; alles eten wat ik tegenkom is het advies. Ach, mijn aard doet een duit in het zakje. Ik laat me enerzijds van de wijs brengen en stel mezelf tegelijkertijd gerust met welhaast perfecte informatie van een Duitse oud-deelnemer die voorbeeldig de dagelijkse routeprofielen heeft beschreven. Laat ik de dagtrajecten maar zorgeloos bezien als mooie gelegenheden om actief en toch in gemoedelijk tempo door Afrika te reizen. Dat was ook de reden om aan de tocht te beginnen. En dat kan ik me maar beter bijtijds realiseren, want vandaag over een half jaar kom ik alweer thuis.