CYCLE VISION

Jaarlijks organiseert de NVHPV – ik heb moeite met de tweetalige benaming ‘Nederlandse Vereniging voor Human Powered Vehicles’ – een evenement rond ligfietsen. Cycle Vision vindt plaats op 5 en 6 juni op het Sportpark in Amsterdam-Sloten. Er zijn spannende wedstrijden en er is een interessante beurs boordevol informatie en nieuwtjes. Probeer zelf eens verschillende ligfietsen uit en kom op zondag naar mijn lezing over mijn ervaringen per ligfiets tijdens de Tour d’Afrique. Ik vertoon daarbij ook een flink aantal foto’s.

!! Cycle Vision is gratis toegankelijk !!

FILMPJE

Dit weekend vond in Amsterdam het Bicycle Film Festival plaats.
Eén van de - meestal korte - filmpjes werd gemaakt door twee jongere enthousiastelingen die in 2008 in de Tour d'Afrique hebben meegereden. Na aanvang van de tocht kwamen ze op het idee een 'dubbele' fiets te construeren. Ze kochten onderweg extra materiaal en hebben met de verhoogde fiets stukjes van de tocht gereden. Het was leuk om te zien hoe deze jongens hun reis door Afrika hebben aangegrepen om op ludieke wijze met de bevolking aan te pappen en te laten zien dat er veel vrolijkheid in Afrika is.

De film was nauwelijks een promotie voor de Tour d’Afrique. In korte bijdragen van enkele rijders kwam steeds hetzelfde verhaaltje naar voren. Het is leuk om op de fiets door Afrika te rijden, zodat je gemakkelijk met de bevolking in aanraking kunt komen. Ik reed ook op een bijzondere fiets en daarmee werd contact met de bevolking nog gemakkelijker dan door op een meer gebruikelijke fiets te rijden. Verder moet je zelf gewoon je best doen om contact te maken. Daarvoor heb ik de nodige moeite gedaan en dan nog bleef het regelmatig beperkt tot simpele gesprekjes.

Fietsen in Afrika breekt een barrière, maar er is meer voor nodig om echt contact te maken en volop van Afrika te genieten. Ik wist vooraf dat de tijd daarvoor beperkt was. Ik heb het gevoel er het beste van gemaakt te hebben. Het filmpje bracht herkenning en weer even een stukje genieten van de Tour d’Afrique. En ... het was heel leuk weer even een paar mederijders te ontmoeten.

VAN CAIRO NAAR KAAPSTAD IN BEELDEN

EINDELIJK !! Het heeft even geduurd, maar nu is het fotoboek gevuld met alle foto’s die het publiceren waard zijn. Het zijn er wat veel geworden, maar je hoeft ze natuurlijk niet allemaal te bekijken ;-). Ook worden er op het weblog bij de verschillende verhalen nog fotootjes geplaatst of soms een lekker filmpje.

Klik hier of op het fototoestel rechts om alle foto’s te zien.

GEWOON GELUKKIG

Het is alweer weken geleden dat ik een bericht op het weblog heb geschreven. Nu de fietstocht voorbij is, lijkt het onnodig om nog verder te schrijven. Maar dat is niet het geval; de fietstocht borrelt nog heftig in mij. Dagelijks lieer ik voorvallen aan de vele mooie momenten in Afrika. Ook min of meer spontaan komen beelden en herinneringen in mij op. Met vrienden en bekenden praat ik de voorbije maanden bij. Al die invallen en dat vertellen houden de sfeer en ervaringen levend. Ik heb een erg goed gevoel overgehouden aan de lange tocht door Afrika. Het is toch heel bijzonder geweest dat ik overal op eigen kracht in een rustig tempo naar toe ben gereden. Het was iedere dag weer goed om te kunnen zeggen: ‘het is een prachtig gevoel hier met de fiets aan te komen’.

Allerlei dagelijkse dingen in Nederland zijn weer heel gewoon voor me geworden, maar soms ervaar ik zaken niet meer precies zoals vóór mijn Tour d’Afrique. Mijn toch al kritische blik lijkt versterkt te zijn geworden. Wat zou er nog meer aan veranderingen in mij plaats hebben gevonden door de langdurige afwezigheid? Ik merk dat ik nog weer gemakkelijker omga met buiten zijn. Ik laat me nog minder dan voorheen storen door bijvoorbeeld een regenbui. Voor modder en vuil was ik ook al niet echt bang, maar ik geloof dat ik me daar nu al helemaal niet meer druk om maak. Wat sterker bij me is geworden, is de blik op onze luxe levensstijl. Ik kijk scherper naar wat wij doen en waarom. Hoe kan het dat er zo non-chalant met dingen omgegaan wordt, die in veel Afrikaanse gemeenschappen niet eens bestaan. Hoe kunnen we die grote verschillen ooit overbruggen of voor elkaar begrijpelijk maken?

Ik ben niet zomaar tevreden over ‘de reis van mijn leven’. Een jaar vol voorbereidingen en zenuwen is er aan vooraf gegaan. Nu ik dat achter me heb gelaten en ook de moeilijke momenten in Afrika hun plaats heb gegeven, zijn juist de mooie herinneringen sterker aanwezig. Ik ben trots op mijn prestatie en voel me een bevoorrecht mens, dat ik dit heb kunnen doen. Ik ben gewoon gelukkig.

€ 3.297,-

Er zijn ruim 40 donaties gedaan variërend van € 10,- tot € 425,-. Ik heb er miljoenen rondjes met de trappers en € 500,- bij gedaan.

HEEL HARTELIJK DANK VOOR AL JULLIE BIJDRAGEN
IK FIETS € 3.297,- NAAR CYCLING OUT OF POVERTY

BERESTERK EN REUZEFIT

Ik ben een beweeglijk en bezig persoon maar zeker geen topsporter. Andere rijders reden soms harder, klommen gemakkelijker de hellingen op of hielden het langer vol. Wat niet wil zeggen dat ik een zwakke rijder was. Ik heb goed gepresteerd, zeker in aanmerking genomen dat mijn fiets de zwaarste was. Mijn conditie heeft een paar weken te lijden gehad van een verstoring van mijn maag. Ik at minder en kon daarom minder fietsen. Dat duurde van de dag dat we Malawi binnen reden tot vier weken later in Sesriem. Vanaf Livingstone ben ik ongeveer vier kilo gewicht verloren; voor mijn gevoel allemaal vet. Vanaf Sesriem heb ik weer normaal kunnen eten en eenmaal in Kaapstad deed ik me uitgebreid tegoed aan allerlei heerlijkheden. Mijn gewicht is nu wel weer helemaal op orde.

Vanwege bovenstaande ervaringen had ik niet de indruk dat ik zo’n geweldige conditie zou hebben. De Vrije Universiteit en TotalMed doen momenteel onderzoek naar zuurstofopname en lichamelijke conditie. Via de sportschool ben ik benaderd om hieraan mee te doen. Dit kwam voor mij op een mooi moment, want ik wilde graag weten of de indruk over mijn conditie klopt. Van de week heb ik de test gedaan. De resultaten verbaasden zowel de tester als mijzelf. De scores gelden voor mijn leeftijdscategorie en daar kan ik trots op zijn. Het onderstaande plaatje wordt leesbaar door er op te klikken.

UTRECHT

Het is afwisselend vreemd en toch ook zo gewoon om na bijna vier maanden in Afrika te hebben gefietst weer thuis te zijn. Mijn hoofd is steeds vol met de indrukken welke ik heb opgedaan tijdens de lange reis. Het verwerken daarvan zal best nog een tijdje duren. Doordat bijna iedere dag nieuwe indrukken bracht, zijn de ervaringen van de eerste trajecten weer in het gedrang gekomen. Nu komen ze langzaam terug, geholpen door het bekijken en uitzoeken van foto’s en lezen van mijn eigen weblog. Mijn verhalen delen met mensen in mijn omgeving werkt ook mee.

Thuis kom ik slecht op gang. De kleding is wel gewassen, de overige dingen zijn uitgepakt maar hebben nog niet weer hun eigen plekje gekregen. De Condor is nog niet uit de doos. Boodschappen doen, pa bezoeken, op tijd naar bed, vrienden en familie bellen; ik moet bij een paar dingen moeite doen om het ritme er weer in te brengen.

Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd, ik ben weer naar het werk gegaan. Ja, met de fiets. Die vijftig kilometer is een peulenschil en over de onverwachte omleiding onderweg - werkzaamheden aan een brug - maak ik me niet druk. De weg is verder niet veranderd en het fietsen gaat eigenlijk op de automatische piloot. Collega’s hebben leeuwensporen uitgelegd om de weg in kantoor gemakkelijk te kunnen vinden. Origineel is de Afrikaanse sfeer rond mijn bureau en de ontvangst met smakelijk Limburgs gebak. In de loop van de ochtend komen diverse collega’s mij begroeten en iedereen is benieuwd naar hoe het met me gaat en hoe de reis geweest is. Aan dossiers heb ik deze dag niet echt gewerkt. Ze zijn wel door mijn handen gegaan en ik heb de ernst beoordeeld, maar de afwikkeling in gang zetten is vandaag nog niet aan de orde.

Vorig jaar heb ik aangegeven na mijn verlof eventueel wel een andere functie te willen. Daar was ik toen veel te vroeg mee. Maar nu is er ineens de uitnodiging om te praten over een andere werkplek. Ik moet een werkstuk inleveren om mijn eventuele uitverkiezing te onderbouwen. Dat heb ik vandaag gelijk maar gedaan. Even afwachten. Ik ben zeer benieuwd!

CYCLING OUT OF POVERTY SPONSOR ACTIE

Ik heb in Afrika gefietst voor mijn eigen plezier en dat is prima bevallen. Ik ben nu volop aan het nagenieten, herlezen van de verhalen en met mijn foto's aan de slag gegaan. De eerste resultaten daarvan zijn al zichtbaar in mijn fotoboek. Meer foto's volgen nog en ik zal een bericht publiceren als de verzameling compleet is.

Naast fietsen door een deel van Afrika is geld inzamelen voor de stichting 'Cycling out of Poverty' een ander doel geweest. Ook dat lijkt goed te slagen. Op diverse websites en in bladen is aandacht geschonken aan mijn sponsor actie en er is gul geld gestort. Nu de reis voorbij is, volgt binnenkort ook de afsluiting van deze actie.

Hierbij verzoek ik vriendelijk aan alle lezers die nog niet bijgedragen hebben, om voor 10 juni geld over te maken naar rekening 77.78.61.542 ten name van E.H.A. Sloots te Amsterdam onder vermelding van 'CooP'.

Het resultaat van de actie zal kort nadien bekend gemaakt worden.

THUIS

De dagen in Kaapstad gebruik ik om lekker te genieten. In hotel Westin Grand word ik erg verwend. De luxe kamer is van allerlei gemakken voorzien, het eten is van prima kwaliteit en het personeel presteert zoals dat in een vijfsterren hotel hoort. De bagage wordt in de bestelde taxi gezet en ik vertrek naar het vliegveld. Daar wordt driftig gebouwd om volgend jaar meer vliegtuigen en meer autoverkeer te kunnen verwerken. Ik kan gelijk door naar de incheckbalie, alwaar een dame uit eigen beweging probeert de overbagage voor mij zo gunstig mogelijk te berekenen. Het is zeer gewaardeerd dat er slechts negen kilo te betalen blijft, maar ik leg de dienstdoende chef uit dat dit in vergelijk met de heenreis naar Cairo niet logisch is; toen had ik meer bagage bij me en woog zelf vier kilo meer. Uiteindelijk hoeft er niets extra betaald te worden. Natuurlijk wel voor de fiets, maar die kost hier maar half zoveel als voor de nog niet half zo lange heenvlucht.

Er reizen vier medefietsers op dezelfde vlucht mee en we nemen nog een drankje alvorens in te stappen. Het toestel vertrekt ruim een kwartier voor schema en is een half uur te vroeg in Amsterdam. De machine is bij lange na niet vol en ik kan zoveel slapen dat ik uitgerust aankom. Ik word opgewacht door mijn vader, mijn zus, Ferdinand en Manja. Eerst maar koffie drinken met echt Nederlands gebak om het weerzien te vieren alvorens naar huis te gaan. Er gaat nog van alles van de reis door me heen, maar ook over de situatie in Nederland en met name thuis is veel uit te wisselen.

Het is prettig thuis te komen in een keurig bijgehouden huis. Er liggen diverse 'welkom thuis kaarten' te wachten. Nu maar weer zien te wennen in en aan Nederland. Ik ga eten, opruimen, weer eten, administratie bijwerken, alweer eten, foto's uitzoeken, wassen, nog meer eten, pa helpen en vakantie vieren.