Het is afwisselend vreemd en toch ook zo gewoon om na bijna vier maanden in Afrika te hebben gefietst weer thuis te zijn. Mijn hoofd is steeds vol met de indrukken welke ik heb opgedaan tijdens de lange reis. Het verwerken daarvan zal best nog een tijdje duren. Doordat bijna iedere dag nieuwe indrukken bracht, zijn de ervaringen van de eerste trajecten weer in het gedrang gekomen. Nu komen ze langzaam terug, geholpen door het bekijken en uitzoeken van foto’s en lezen van mijn eigen weblog. Mijn verhalen delen met mensen in mijn omgeving werkt ook mee.
Thuis kom ik slecht op gang. De kleding is wel gewassen, de overige dingen zijn uitgepakt maar hebben nog niet weer hun eigen plekje gekregen. De Condor is nog niet uit de doos. Boodschappen doen, pa bezoeken, op tijd naar bed, vrienden en familie bellen; ik moet bij een paar dingen moeite doen om het ritme er weer in te brengen.
Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd, ik ben weer naar het werk gegaan. Ja, met de fiets. Die vijftig kilometer is een peulenschil en over de onverwachte omleiding onderweg - werkzaamheden aan een brug - maak ik me niet druk. De weg is verder niet veranderd en het fietsen gaat eigenlijk op de automatische piloot. Collega’s hebben leeuwensporen uitgelegd om de weg in kantoor gemakkelijk te kunnen vinden. Origineel is de Afrikaanse sfeer rond mijn bureau en de ontvangst met smakelijk Limburgs gebak. In de loop van de ochtend komen diverse collega’s mij begroeten en iedereen is benieuwd naar hoe het met me gaat en hoe de reis geweest is. Aan dossiers heb ik deze dag niet echt gewerkt. Ze zijn wel door mijn handen gegaan en ik heb de ernst beoordeeld, maar de afwikkeling in gang zetten is vandaag nog niet aan de orde.
Vorig jaar heb ik aangegeven na mijn verlof eventueel wel een andere functie te willen. Daar was ik toen veel te vroeg mee. Maar nu is er ineens de uitnodiging om te praten over een andere werkplek. Ik moet een werkstuk inleveren om mijn eventuele uitverkiezing te onderbouwen. Dat heb ik vandaag gelijk maar gedaan. Even afwachten. Ik ben zeer benieuwd!
Thuis kom ik slecht op gang. De kleding is wel gewassen, de overige dingen zijn uitgepakt maar hebben nog niet weer hun eigen plekje gekregen. De Condor is nog niet uit de doos. Boodschappen doen, pa bezoeken, op tijd naar bed, vrienden en familie bellen; ik moet bij een paar dingen moeite doen om het ritme er weer in te brengen.
Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd, ik ben weer naar het werk gegaan. Ja, met de fiets. Die vijftig kilometer is een peulenschil en over de onverwachte omleiding onderweg - werkzaamheden aan een brug - maak ik me niet druk. De weg is verder niet veranderd en het fietsen gaat eigenlijk op de automatische piloot. Collega’s hebben leeuwensporen uitgelegd om de weg in kantoor gemakkelijk te kunnen vinden. Origineel is de Afrikaanse sfeer rond mijn bureau en de ontvangst met smakelijk Limburgs gebak. In de loop van de ochtend komen diverse collega’s mij begroeten en iedereen is benieuwd naar hoe het met me gaat en hoe de reis geweest is. Aan dossiers heb ik deze dag niet echt gewerkt. Ze zijn wel door mijn handen gegaan en ik heb de ernst beoordeeld, maar de afwikkeling in gang zetten is vandaag nog niet aan de orde.
Vorig jaar heb ik aangegeven na mijn verlof eventueel wel een andere functie te willen. Daar was ik toen veel te vroeg mee. Maar nu is er ineens de uitnodiging om te praten over een andere werkplek. Ik moet een werkstuk inleveren om mijn eventuele uitverkiezing te onderbouwen. Dat heb ik vandaag gelijk maar gedaan. Even afwachten. Ik ben zeer benieuwd!
1 opmerking:
Een late reactie maar ineesn dacht ik Edvard moet inmiddels weer thuis zijn! Enjawelhoor: mijn gelukwens met deze fanatastische prestatie. Blijf er heeeel laaaaang van nagenieten. We gaan elkaar zien en eens bijpraten.
Liefs Gerard mede namens Hans
Een reactie posten