Op het moment dat ik de voordeur sluit worden de zenuwen al minder. Bijna alles is toch tijdig klaar en de rest kan wachten. Voorspoedige vlucht gehad en bij aankomst is er direct Egypte; opdringere kruiers, onverantwoord zwaar beladen busje naar het hotel en inefficiënt werkende receptie. Uiteindelijk lig ik om 05h45 in bed en heb nog drie uren geslapen. Het ontbijt is echt Egyptisch; de Europese gerechten een slecht aftreksel, dus een goede reden om me gelijk op de lokale specialiteiten te storten. En ontbijten kan ik!!
Donderdagochtend is er een eerste officiële gezamenlijke activiteit; iedereen wordt om 08h00 aan het ontbijt verwacht. Daarna is er gelegenheid om je fiets te laten controleren of in elkaar te laten zetten als je dat zelf niet kunt. Het verbaast me dat zoveel mensen hulp nodig hebben hierbij. Anderzijds is het wel prettig je te laten assisteren, want er staan echte werkstandaards, dus dat vergemakkelijkt de boel. Bij de diverse maaltijden steeds weer met anderen aan tafel. Dat zijn goede gelegenheden om meer deelnemers te ontmoeten. Ik slaap steeds wat beter en de eerdere zenuwen maken nu echt plaats voor een onbestemde aandrang te vertrekken. Gisteren een klein ritje met de meeste anderen gemaakt naar Abu Sir. De belangstelling vanuit de lokale bevolking is overweldigend, de kinderen soms te opdringerig en de ezelkarren talrijk. Inmiddels is er twee keer een 'rider's meeting' geweest en vanavond gaan we de trucks inladen. Alle instructies zijn volledig en duidelijk en niets staat het vertrek wat mij betreft nog in de weg.
Het hotel is een mengeling van lokaal en westers comfort. Ik taal niet naar liggen aan het zwembad, maar het ziet er wel prachtig uit. Vanaf het dak is er uitzicht op de pyramides van Gizeh. 's Middags twintig minuten per taxi daarheen en omdat het tegen sluitingstijd is, is het heerlijk rustig. In de loop van de dag ontmoet ik steeds meer deelnemers en de stemming zit er bij iedereen goed in.
Donderdagochtend is er een eerste officiële gezamenlijke activiteit; iedereen wordt om 08h00 aan het ontbijt verwacht. Daarna is er gelegenheid om je fiets te laten controleren of in elkaar te laten zetten als je dat zelf niet kunt. Het verbaast me dat zoveel mensen hulp nodig hebben hierbij. Anderzijds is het wel prettig je te laten assisteren, want er staan echte werkstandaards, dus dat vergemakkelijkt de boel. Bij de diverse maaltijden steeds weer met anderen aan tafel. Dat zijn goede gelegenheden om meer deelnemers te ontmoeten. Ik slaap steeds wat beter en de eerdere zenuwen maken nu echt plaats voor een onbestemde aandrang te vertrekken. Gisteren een klein ritje met de meeste anderen gemaakt naar Abu Sir. De belangstelling vanuit de lokale bevolking is overweldigend, de kinderen soms te opdringerig en de ezelkarren talrijk. Inmiddels is er twee keer een 'rider's meeting' geweest en vanavond gaan we de trucks inladen. Alle instructies zijn volledig en duidelijk en niets staat het vertrek wat mij betreft nog in de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten