De dagen sinds Lilongwe worden helaas gekenmerkt door een niet zo fit lijf. De koorts en diarrhee zijn na een dag wel weer verdwenen, maar ik ben futloos en heb nauwelijks trek in eten. Twee dagen heb ik dan ook helemaal niet gefietst en de andere met moeite voor de helft. Het is de eerste keer dat ik niet fietsend een grens oversteek; de grens met Zambia passeer ik te voet. Ter plekke vul ik bij drie loketten drie boeken in. Steeds met nagenoeg dezelfde gegevens. In het gezondheidsregister noteer ik met samengeknepen billen dat ik me goed voel en volledig gezond ben.
Er is nog één dag met flinke buien, maar dan volgt een nacht met opvallend veel wind. We hopen dat dit het einde van de regentijd inluidt, want de meesten zijn de natte tent wel zat. De dagen zijn wisselend bewolkt en de nachten vanaf nu steeds weer helder. Met de truck meerijden is niet echt leuk. Alles waar je op de fiets vlak langs rijdt of voor stopt, gaat nu in sneltreinvaart voorbij. Gelukkig kan ik het toch opbrengen enkele dagen voor de helft te fietsen. Als een heuvel te lang of te stijl is, loop ik een stukkie. Dat doen de meeste lokalen hier ook, dus is geen schande. Eén keer ben ik na twintig kilometer al aan het eind van mijn kracht. Na een half uur pauze trap ik er toch de resterende vijftig kilometer nog achteraan.
De hutjes in Zambia hebben vaak toch weer een iets afwijkende vorm van de voorgaande landen. Hier steken de rieten daken wat verder over en worden ondersteund door een cirkel van houten palen. Soms is er een mooie plas voor het huis aangelegd met zowaar waterlelies. Langs de weg is overal houtskool te koop. Verder rieten matten, deuren en meubelen. Wat ook opvalt, is de invloed van zending en missie. Er zijn talloze kerkjes van diverse gezindten. De religieuze overtuiging van de bevolking komt ook terug in hun nering. Dit resulteert in opschriften als "I love Jesus barbershop" of de combinatie "The power of God grocery and investment company".
Vandaag staan de tentjes in een mooie hoteltuin. De rest van het hotel ademt de somberheid van Oost Europa uit de zeventiger jaren. Aan de muur foto's van smakelijke gerechten die niet op de menukaart staan. Daarvan is overigens ook maar een deel verkrijgbaar. Het zwembad ziet er bij aankomst groen uit. Als we vragen of het bruikbaar is, gaat een personeelslid het schoonmaken. Ik denk dat het aan eind van deze middag wel betrouwbaar is; ongeveer anderhalve dag na onze aankomst oftewel een nachtje voor ons vertrek. En zo gaat het met meer zaken. Terwijl men weet dat er zestig fietsers aankomen, is er nauwelijks bier in voorraad. Als daar opmerkingen over gemaakt worden, gaat er een personeelslid op uit om bier te halen, wat dan warm arriveert. De koeling duurt nog wel even .... Dit is Afrika, dus niet zeuren.
Ik hou me koest, want voel me erg slap. Zojuist zijn de paar boterhammen, het fruit en de yoghurt er weer uitgekomen. Ik moet zeggen dat het oplucht en is wens dat dit het einde is van een periode lamlendigheid. Ik ben ook met medicijnen begonnen, want er zijn me teveel dagen verpest. Ik zie uit naar een dagje fietsen.
Er is nog één dag met flinke buien, maar dan volgt een nacht met opvallend veel wind. We hopen dat dit het einde van de regentijd inluidt, want de meesten zijn de natte tent wel zat. De dagen zijn wisselend bewolkt en de nachten vanaf nu steeds weer helder. Met de truck meerijden is niet echt leuk. Alles waar je op de fiets vlak langs rijdt of voor stopt, gaat nu in sneltreinvaart voorbij. Gelukkig kan ik het toch opbrengen enkele dagen voor de helft te fietsen. Als een heuvel te lang of te stijl is, loop ik een stukkie. Dat doen de meeste lokalen hier ook, dus is geen schande. Eén keer ben ik na twintig kilometer al aan het eind van mijn kracht. Na een half uur pauze trap ik er toch de resterende vijftig kilometer nog achteraan.
De hutjes in Zambia hebben vaak toch weer een iets afwijkende vorm van de voorgaande landen. Hier steken de rieten daken wat verder over en worden ondersteund door een cirkel van houten palen. Soms is er een mooie plas voor het huis aangelegd met zowaar waterlelies. Langs de weg is overal houtskool te koop. Verder rieten matten, deuren en meubelen. Wat ook opvalt, is de invloed van zending en missie. Er zijn talloze kerkjes van diverse gezindten. De religieuze overtuiging van de bevolking komt ook terug in hun nering. Dit resulteert in opschriften als "I love Jesus barbershop" of de combinatie "The power of God grocery and investment company".
Vandaag staan de tentjes in een mooie hoteltuin. De rest van het hotel ademt de somberheid van Oost Europa uit de zeventiger jaren. Aan de muur foto's van smakelijke gerechten die niet op de menukaart staan. Daarvan is overigens ook maar een deel verkrijgbaar. Het zwembad ziet er bij aankomst groen uit. Als we vragen of het bruikbaar is, gaat een personeelslid het schoonmaken. Ik denk dat het aan eind van deze middag wel betrouwbaar is; ongeveer anderhalve dag na onze aankomst oftewel een nachtje voor ons vertrek. En zo gaat het met meer zaken. Terwijl men weet dat er zestig fietsers aankomen, is er nauwelijks bier in voorraad. Als daar opmerkingen over gemaakt worden, gaat er een personeelslid op uit om bier te halen, wat dan warm arriveert. De koeling duurt nog wel even .... Dit is Afrika, dus niet zeuren.
Ik hou me koest, want voel me erg slap. Zojuist zijn de paar boterhammen, het fruit en de yoghurt er weer uitgekomen. Ik moet zeggen dat het oplucht en is wens dat dit het einde is van een periode lamlendigheid. Ik ben ook met medicijnen begonnen, want er zijn me teveel dagen verpest. Ik zie uit naar een dagje fietsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten