Onlangs heb ik het inschrijfgeld betaald, maar dat was natuurlijk niet het echte begin. Al zo'n vier jaar volg ik ontwikkelingen rond de Tour d'Afrique en lees ik verhalen van deelnemers.
In 2003 werd deze fietstocht voor het eerst verreden en het leek me direct fantastisch om mee te doen. Maar de tocht bestond in het begin alleen als race en dat past niet echt bij mij. Ik wil wel graag fietsen en de prestatie volbrengen, maar toch ook de mogelijkheid hebben om wat van de omgeving, de mensen en hun wereld te ervaren. Daarvoor is reizen met de fiets nu juist zo geschikt. Er is weinig gelegenheid voor die beleving als de dagelijkse trajecten alleen maar zo snel mogelijk afgelegd moeten worden.
De jaarlijks georganiseerde tocht kan tegenwoordig ook gereden worden in een rustiger tempo. Het blijven dezelfde grote dagafstanden, maar er is meer gelegenheid om af te stappen en dat past beter bij mijn manier van recreatief fietsen. De hele tocht duurt vier maanden en ik wil die niet in etappes over een aantal jaren verdelen. Daarom heb ik de knoop doorgehakt, mijn wekker is afgelopen, ik heb levensloopverlof aangevraagd. Op mijn vijfenvijftigste zo'n vijf maanden weg zijn, lijkt me geweldig. Meedoen aan de bijna 12.000 kilometer lange fietstocht van Cairo naar Kaapstad was een steeds terugkerende droom. Wie mij kent, weet dat ik graag reis en ook graag fiets. De combinatie met mijn belangstelling voor Afrika maakt dat dit geen droom moet blijven.
Er zullen veel dingen geregeld moeten worden het komende jaar. Over de voorbereidingen en later hopelijk de mooie fietsreis zal ik verder berichten op deze plek.
In 2003 werd deze fietstocht voor het eerst verreden en het leek me direct fantastisch om mee te doen. Maar de tocht bestond in het begin alleen als race en dat past niet echt bij mij. Ik wil wel graag fietsen en de prestatie volbrengen, maar toch ook de mogelijkheid hebben om wat van de omgeving, de mensen en hun wereld te ervaren. Daarvoor is reizen met de fiets nu juist zo geschikt. Er is weinig gelegenheid voor die beleving als de dagelijkse trajecten alleen maar zo snel mogelijk afgelegd moeten worden.
De jaarlijks georganiseerde tocht kan tegenwoordig ook gereden worden in een rustiger tempo. Het blijven dezelfde grote dagafstanden, maar er is meer gelegenheid om af te stappen en dat past beter bij mijn manier van recreatief fietsen. De hele tocht duurt vier maanden en ik wil die niet in etappes over een aantal jaren verdelen. Daarom heb ik de knoop doorgehakt, mijn wekker is afgelopen, ik heb levensloopverlof aangevraagd. Op mijn vijfenvijftigste zo'n vijf maanden weg zijn, lijkt me geweldig. Meedoen aan de bijna 12.000 kilometer lange fietstocht van Cairo naar Kaapstad was een steeds terugkerende droom. Wie mij kent, weet dat ik graag reis en ook graag fiets. De combinatie met mijn belangstelling voor Afrika maakt dat dit geen droom moet blijven.
Er zullen veel dingen geregeld moeten worden het komende jaar. Over de voorbereidingen en later hopelijk de mooie fietsreis zal ik verder berichten op deze plek.
