TEVEEL AFSCHEID

Deze dagen zijn vol met afscheid nemen in vele vormen. Vrienden en familie telefoneren en mailen nog even of het gedag zeggen en succes wensen komt mee met donaties voor het goede doel. Het ontroert me zoveel medeleven te ervaren. Afscheid van 2008 sluit ook het jaar af dat voor mij zo vaak in het teken stond van de voorbereiding op mijn Tour d’Afrique. Het spijt me indien ik misschien iets te frequent over dit onderwerp gesproken heb, maar ik bemerk - gezien bovenstaande - daarmee wel duidelijk te hebben gemaakt dat deelnemen voor mij heel belangrijk is. Afscheid nemen en zoveel steun en belangstelling krijgen is mooi.

Eén afscheid grijpt me bijzonder aan. Gisteren hebben we plotseling te horen gekregen dat mijn moeder echt niet meer beter zal worden. Ik kijk meer dan ambivalent tegen mijn vertrek aan, want met dit nieuws is het aanstaand afscheid van haar misschien wel een definitief afscheid. Ik heb er niet eerder zo uitgebreid over geschreven, maar de keus tussen wel of niet vertrekken of de mogelijkheid eventueel de tocht af te moeten breken, slingert me heen en weer en is een aanzienlijk deel van de beren op de weg. Ik vind het moeilijk mijn vader, broer en zussen achter te laten in deze situatie waarin juist extra aandacht nodig is. Iedereen bekommert zich om mijn ouders en dat moet nu door één mens minder gedragen worden. Een mens die voor zijn plezier een fietsreis maakt waar hij zo lang naar uitgezien heeft. Ik wens dat het nog een aantal maanden goed gaat met mijn moeder en dat ik haar weer persoonlijk kan begroeten aan het einde van de reis.

WECHSEL TENTS

I am proud that so many sponsors are already donating in favour of Cycling out of Poverty. Beside contributions of individuals also companies support financially or by providing goods free of charge or with a generous discount. As proof of appreciation I link their site with a logo to my web-log. I gladly introduce these companies to you.

DER BERLINER ZELTSCHMIEDE
For more than 13 years, Wechsel have been specializing in the development and production of high quality lightweight tents at moderate prices. Their designs have developed with the experiences and comments that customers have made. Wechsel believe that a tent should not only fulfil the demand for comfort, but also provide enough safety reserves to offer protection from wind and weather in extreme conditions. Thus, Wechsel use only well-proven high quality materials. Experienced technicians and specially trained sewers cooperate in assembling the best quality in tents.

Wechsel believe that it makes more sense to create high quality tents rather than cheap ones. Not only from the actual product advantages, but from an ecological point of view as well. Though both kinds of tents require the same amount of energy to produce them, the high-quality tents have a much longer durability and thus provide for a better ecological balance. Wechsel produce a large range of quality tents. Seriously consider their products when you search for a new holiday or trekkers home.

KERST 2008

Dit jaar is Kerstmis anders. De laatste werkdag heb ik gelukkig naar tevredenheid af kunnen sluiten. Ik heb weinig dossiers over hoeven dragen. Veel collega's kwamen even persoonlijk afscheid nemen en me succes en plezier wensen. Mijn directe collega's hebben een afscheidsdiner geregeld. Een heel gezellige verrassing waarmee we voor vijf maanden afscheid van elkaar hebben genomen.

De eerste vakantiedag moest ik alsnog vroeg opstaan want mijn ouders hadden assistentie nodig en wonen niet om de hoek. Na aansluitend een fietsdoos op Schiphol te hebben gehaald en de tent in ontvangst te hebben genomen, kan de vakantie dan echt beginnen. En de kerstvakantie begin je natuurlijk met een kerstdiner. Op kerstavond was ik uitgenodigd bij vrienden en op beide kerstdagen heb ik weer vrienden uitgenodigd. Kerst 2008 is een beetje apart omdat de gezellige sfeer steeds wordt afgewisseld met afscheid nemen voor een paar maanden. Tussen de feestelijkheden door - en natuurlijk aansluitend aan - worden de laatste 'administratieve' zaken geregeld. Aangemoedigd door alle hartverwarmende wensen die ik ontvang, wordt de boel ingepakt. Deze kerstvakantie zal met het vertrek naar Cairo op 6 januari automatisch overgaan in de fietsreis door Afrika.

EN NOG EEN VERRASSING

Was er gisteren al een mooie afscheidstoespraak, vanochtend staan er plotseling zo’n dertig collega’s rond mijn bureau. Beduusd door deze belangstelling wordt me een enveloppe overhandigd met als inhoud het resultaat van een collecte voor Cycling out of Poverty. Geweldig dat zoveel collega’s aandacht en een bijdrage schenken.
MIJN DANK AAN JULLIE ALLEMAAL en tot ziens in juni 2009.

EEN BEREGOEIE REIS

Traditioneel organiseren een aantal collega’s met elkaar de kerstlunch. Iedereen maakt wat speciaals of brengt iets smakelijks mee. Gezamenlijk knabbelen we het lekkers op en babbelen over wat op dat moment speelt. Dit jaar ben ik uitgenodigd en hoef geen culinaire bijdrage aan te leveren.

Een beetje voelde ik het wel aankomen, maar verrassend was toch de speciale aandacht die ik kreeg vanwege mijn aanstaande verlof. Een hele berenfamilie met ieder een kenmerkende eigenschap werd vanuit een doos gepresenteerd. Een technische beer voor als er pech is, een administratieve beer om de sponsorgelden te beheren, een gezondheidsbeer om over mij te waken, een duwbeer voor als de bergen te hoog worden; tien knuffelberen in totaal met meer dan zoveel goede en lieve wensen.

Beren, omdat ik die tijdens de voorbereiding zo vaak op de weg heb gezien; vergeet ik niet iets te regelen? Lukt het om genoeg conditie te hebben voor deze zware tocht? Beren, omdat ik zorgen heb over de gezondheid van mijn ouders; kan ik wel weggaan of hoe moet het als tijdens mijn tocht één van hen echt niet meer verder kan? Beren, omdat ik mijn werk zo goed mogelijk wil achterlaten.
Ik memoreerde het al eerder en werd er nu weer even fijntjes aan herinnerd: de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.

Lieve collega’s, het is ontroerend zoveel aandacht te krijgen voor mijn werkonderbreking, zoveel meebeleving te ervaren. Ik ga mijn best doen om het werk zo snel mogelijk achter me te laten en als ik over vijf maanden weer aan de slag ga, zo snel mogelijk weer in het dagelijks werk te geraken. Dank voor de leuke verrassing en voor wie ik de komende paar dagen niet meer zie, alvast : ‘Tot dan’.

WOORDEN RUIMTE GEVEN

Ik ben trots dat zich al sponsors hebben gemeld. Naast bijdragen van particulieren zijn er ook bedrijven welke het goede doel (gaan) steunen. Als blijk van waardering koppel ik met een logo hun site aan mijn weblog. Ik stel deze bedrijven graag aan jullie voor.

TRADERE

Ferdinand Borger werkt als zelfstandig theoloog, programma- en theatermaker onder de naam Tradere. Hij schrijft, regisseert en speelt theatervoorstellingen, werkt o.a. voor de omroepen IKON en NCRV en ontwikkelt programma’s voor bijeenkomsten van zeer uiteenlopende aard. Daarnaast doceert hij in brede zin. Verzoeken hiervoor worden door hem op maat en creatief beantwoord.

Zijn wortels liggen in zijn christelijke achtergrond, die hem op het spoor hebben gezet van verhalen die ons zijn overgeleverd. Vandaar ook de bedrijfsnaam Tradere; Latijns voor vertalen, overleveren …

De toneelachtergrond helpt Ferdinand om vorm te geven en als theoloog stelt hij vragen. Welke verhalen zijn van waarde en houdbaar? En: hoe scheiden we waan van werkelijkheid? Het plaatst hem in een voortdurende zoektocht, tijdens welke vaak mooie antwoorden opbloeien. Gedurende komend jaar trekt hij door het land met de voorstelling ‘Calvijn’.

DE WIND DOOR MIJN HAREN

Nu de dagen te kort zijn om naar en van het werk te fietsen, moet ik het meer hebben van fietsen in het weekend. Maar bij dit jaargetijde horen lage temperaturen en koude natte neerslag. In het weekend worden er dus kortere trainingstochten gereden. Evenmin is het prettig om 's avonds lang hard te lopen. Wat moet je dan om je conditie bij te werken?

De sportschool biedt uitkomst! Er kan tegenwoordig droog gefietst worden. Nou ja, droog; je trapt je in het ritme van opzwepende muziek (prima Albert) bijna een uur helemaal in het zweet, maar je komt geen meter vooruit. Een goede oefening voor de hellingen straks, maar ik mis iets. Waar je buiten - al dan niet tegen – wind hebt, is dat hier absoluut niet het geval. Geen zuchtje! En dat is toch een deel van de beleving. Verder ontbreekt een inspirerende omgeving. Dit soort fietstraining is nix voor mij (sorry Albert). Ik verlang nu echt naar de start in Cairo en de wind door mijn haren.

BEELDEN UIT DE RUIMTE

Het is erg leuk me voor te bereiden op mijn aanstaande fietsavontuur. Dat kan tegenwoordig veel uitgebreider dan vroeger. Toen waren er verhalen en ervaringen van voorgangers, boeken, landkaarten en later foto's en films. Daarna kregen we TV-documentaires. Nu er internet is, ben ik veel dank verschuldigd aan eerdere deelnemers, die hun ervaringen publiceerden in nieuwsbrieven en op weblogs. Met hun woorden kan ik me voorbereiden op nieuwe gebieden en hun bewoners en herbeleven waar ik eerder al geweest ben.

Sinds met internet de wereld ook vanuit de ruimte te bekijken is, krijgt de voorbereiding nog een extra dimensie. Ik heb de te volgen route ruwweg ingetekend bij Google Maps. Deze is nu nog verre van correct. Tijdens het maken van de routekaart krijg ik al details in beeld waar ik straks langs fiets. Zo is het bijvoorbeeld spannend om de zandwegen in de Soedanese woestijn te zien, plattegronden van steden in Ethiopië en de routes door het 'groene' deel van Afrika. Sommige landschappen doorkruis ik niet voor de eerste keer. Het is geweldig die gebieden ook met beelden bijna voelbaar te kunnen maken.

Je kunt met een klik op de 'rode-kaart-met-groene-lijn' zien waar ik straks zal fietsen. De rustdagen zijn met bijbehorende data ook opgenomen. Te zijner tijd wordt de kaart nog gecorrigeerd en verfijnd.

OVER EEN HALF JAAR

De tijd gaat snel en over minder dan acht weken vlieg ik al naar Cairo. Tijd voor weer een bericht over de voorbereidingen.

Ik heb inmiddels een klein fortuin gespendeerd aan benodigdheden. Alle onderdelen van mijn fiets heb ik nog eens kritisch bekeken en waar nodig zijn ze aangepast of vervangen. Ik fiets straks vergezeld door een voorraad reserveonderdelen die ik hoop niet nodig te hebben. Eventuele pech zou ik zelf moeten kunnen verhelpen.

Het was de voorbije weken leuk om te zien hoe de lijst met andere deelnemers groeide. Iedereen presenteert zich met een foto en een kleine beschrijving op de site van Tour d'Afrique.

Kleding en wat kampeerspullen moesten bijgekocht. Gemakkelijk zittende kleding voor de vrije tijd, een voorraadje fietskleding en extra lagen voor koude ochtenden en avonden. Een warme lakenzak om de slaapzak nog maar een paar graden op te waarderen, stevige haringen (rotspennen) voor de harde Afrikaanse bodem en zo nog wat nuttige frutsels. Alles moet in twee forse gele tassen op te bergen zijn. Eén daarvan gaat als permanente bagage op de truck; daar kan ik alleen tijdens rustdagen bij. De andere bevat de dagelijks benodigde spullen. Het wordt passen en meten om alles zo nuttig mogelijk verpakt te krijgen. De fiets gaat gedemonteerd in een speciale fietsdoos mee in het vliegtuig.

Mijn al aanwezige resistentie tegen enge ziekten is met enkele inentingen uitgebreid. Drie prikken tegen rabiës spannen wel de kroon. Gevaccineerd worden en dan nog niet volledig beschermd zijn is niet leuk. Als ligfietsrijder ben ik voor honden namelijk een extra aanlokkelijk slachtoffer; met ronddraaiende benen voorafgaand aan mijn lijf in lighouding zie ik er uit als een vluchtend prooidier. Laat het maar niet gebeuren, want juist op dat moment heb ik misschien de elektronische hondenverschrikker niet bij de hand of blijkt het woeste beest voor die westerse elektronica helemaal niet bang. Hij laat zich door een dergelijk ding niet verjagen of is misschien zelfs extra nieuwsgierig naar zo'n onbekend stukje speelgoed. Volledige vaccinatie vooraf is niet mogelijk, maar mocht ik gebeten worden dan heb ik nu wel meer tijd om aanvullende prikken te bemachtigen.

De sponsoring verloopt ook goed. Veel personen en bedrijven hebben al geld gedoneerd of zijn bezig met inzamelen. Ik vind het echt geweldig dat zo velen mijn gekozen sponsordoel steunen. En voor wie nog bijdragen wil, is dit misschien een attente herinnering dat nu te doen ;-). Klik hier voor informatie over het goede doel.

Mijn vliegbiljet heb ik ontvangen, het hotel in Cairo voorafgaande aan de tour is geboekt en de visumaanvragen voor Ethiopië en Soedan gaan nog deze maand de deur uit. Het enige waar ik nog niet tevreden over ben, is mijn conditie. Mijn uithoudingsvermogen zou nog wel beter mogen. De benen draaien wel en lange ritten maken is ook redelijk onder controle, maar af en toe kan ik een gevoel de bergen niet over te komen niet onderdrukken. De brandstof daarvoor moet ik per dag maximaal zien in te nemen; alles eten wat ik tegenkom is het advies. Ach, mijn aard doet een duit in het zakje. Ik laat me enerzijds van de wijs brengen en stel mezelf tegelijkertijd gerust met welhaast perfecte informatie van een Duitse oud-deelnemer die voorbeeldig de dagelijkse routeprofielen heeft beschreven. Laat ik de dagtrajecten maar zorgeloos bezien als mooie gelegenheden om actief en toch in gemoedelijk tempo door Afrika te reizen. Dat was ook de reden om aan de tocht te beginnen. En dat kan ik me maar beter bijtijds realiseren, want vandaag over een half jaar kom ik alweer thuis.

WINDJE TEGEN, WINDJE MEE

Vanochtend goed uitgeslapen opgestaan na gisteren een bescheiden wedstrijdje te hebben gelopen door de stad. Met enkele collega’s hebben we 7,5 km van het Amsterdam Marathon traject gelopen.

Sinds enkele weken is het ‘s ochtends als ik per fiets naar Utrecht vertrek nog donker. Inmiddels duurt dat tot bijna halverwege en juist dat eerste stuk van de route langs het Amsterdam-Rijnkanaal is niet verlicht. Dit ‘eenzame’ deel (want geen treinen of auto's meer langszij) is dus ook nog eens het donkerste deel geworden. Gecombineerd met harde wind en vallend blad is dat inspannend rijden. Ik moet eigenlijk een verlichte route volgen, maar die is minder snel. Vanochtend waren mijn benen duidelijk nog niet hersteld van het hardlopen en heb ik ze vanwege onvoldoende eten en de tegenwind vóór Utrecht al leeg getrapt.

Als met ingang van de wintertijd de terugrit helemaal in het donker gaat vallen, is dat ook geen fijne oefening meer. Vanmiddag de wind in de rug gehad, dus voor het grootste deel was dat gemakkelijk trappen. Toch had ik ook nu nog duidelijk last van de voorafgaande prestaties. Bij Driemond was de vaart eruit en het laatste donkere stuk fietste ik in een slakkengangetje. Ik zal in Afrika alles moeten eten wat ik tegenkom en mijn energieverbruik goed verdelen om de lange dagafstanden te kunnen volbrengen.

INFORMATIE

Een oud deelnemer aan de Tour d’Afrique heeft in samenwerking met de organisatie een informatiebijeenkomst georganiseerd. Ik dacht dat deze alleen voor de rijders aan de komende tour bedoeld zou zijn, maar het verbaasde mij dat er maar liefst veertig personen kwamen opdagen. Veruit de meesten kwamen informatie halen en maken misschien plannen om in de toekomst een tocht te rijden. Zij hadden ook de meeste vragen. Dat laatste is niet zo gek, want diegenen die al ingeschreven zijn voor de komende Tour d’Afrique hebben natuurlijk al heel veel gelezen, informatie gezocht en toegespeeld gekregen. Dat geldt ook voor mij; ik hoef deze avond niet veel nieuws te krijgen, maar ik wil er vooral bij zijn om sfeer te proeven en alvast enkele mederijders te ontmoeten.

Het verloop van de gehele route wordt doorgenomen met aandacht voor enkele specifieke omstandigheden per land. De informatie is niet altijd helemaal bij de tijd, maar gelukkig zijn er enkele deelnemers aan recente tochten, die één en ander bij kunnen stellen. Verder is er uitleg over de dagelijkse gang van zaken en is het leuk en goed om nog eens wat nieuw beeldmateriaal te zien.

Aan het eind van de avond ben ik helemaal in de stemming om eigenlijk maar gelijk te vertrekken. Nog niet alle voorbereidingen zijn klaar, maar de onderneming levert me geen echte zenuwen meer op. Het is dan ook niet de eerste keer dat ik naar Afrika ga of de eerste fiets-/kampeertocht die ik maak. Het is dit keer alleen langer, primitiever en vaak onder zwaardere omstandigheden. Ik heb er alle vertrouwen in dat het een mooie tocht gaat worden.

HERFST

Ik had me eigenlijk voorgenomen om eind september langs de Duitse Oostzeekust te gaan fietsen. Helaas kon ik niet tijdig vertrekken omdat de vervanging van het Condor voorwiel langer duurde dan gedacht. Verder wilde ik tijdig terug zijn om de informatieavond over de Tour d’Afrique bij te kunnen wonen. Het werd daarom een kortere vakantie in Nederland.

Ik besloot met de Mistral te gaan toeren. Vanaf Utrecht met winderig maar mooi herfstweer eerst een stuk langs de Lekdijk gereden naar koffie op een terras in Culemborg. Langs Betuwse boomgaarden en over de brug bij Zaltbommel naar mijn ouders voor een kort verrassingsbezoek. Nog doorgereden naar Rosmalen om twee dagen met vriendin Yvonne door te brengen. De volgende dag alleen een ritje in de omgeving van ’s-Hertogenbosch gemaakt in combinatie met een korte wandeling bij de Moerputten en een Bossche bol toe.

Vrijdags over een mooi stuk Maasdijk en door bekend terrein tot voorbij Tiel gereden. Dan de Betuwe doorgestoken naar Wijk bij Duurstede voor een smakelijke pannenkoek met rivierzicht. Via de Langbroekerdijk met wind in de rug naar Odijk en Utrecht gereden. Heel mooi om verscholen tussen de herfstkleuren de grote landhuizen te zien staan. Het laatste stukje samen gereden met een andere ligfietser en dan worden natuurlijk even elkaars fietsen becommentarieerd. Met een goed gevoel over deze herfsttocht heb ik de vijftig kilometer naar Amsterdam er maar aangeplakt.

Zaterdag stond gelukkig mijn Condor met het nieuwe voorwiel op mij te wachten. Toch ben ik zondag niet gaan fietsen maar heb met vrienden gewandeld in de omgeving van de IJssel.

Maandag had ik helemaal geen fietszin. Door de regen maakte ik een late start en heb ik een stuk per trein afgelegd. Verder over de Afsluitdijk naar mijn zus gefietst. Toch nog 65 kilometer op de teller. Dinsdag niet gefietst, want we zijn samen mijn vers geboren achternichtje gaan bewonderen. De laatste vakantiedag door een paar stevige buien naar Leeuwarden gefietst. Helaas een lelijke val gemaakt vanwege een onzichtbare richel in een grote plas water. Het was net iets te ernstig herfstweer om een lange tocht tegen de wind in te rijden. De trein bracht me uiteindelijk naar Amsterdam.

LIGFIETSWINKEL AMSTERDAM

Ik ben trots dat zich al sponsors hebben gemeld. Naast bijdragen van particulieren zijn er ook bedrijven welke het goede doel (gaan) steunen. Als blijk van waardering koppel ik met een logo hun site aan mijn weblog. Ik stel deze bedrijven graag aan jullie voor.

LIGFIETSWINKEL AMSTERDAM
Of je nou een ligfiets wilt kopen of laten onderhouden, eigenaar Gerhard Diddens van de Ligfietswinkel is jouw specialist. Hij heeft zich ontwikkeld tot dé deskundige op ligfietsgebied. Met zijn enthousiasme en vakkundig commentaar helpt hij je de juiste keuze te maken uit het veelzijdige modellenaanbod.

Ligfietsen danken hun bestaansrecht aan het “meer meters met minder moeite” principe. Je legt grotere afstanden af met minder inspanning en dat meestal ook nog eens sneller dan met een reguliere fiets. Ligfietsen spelen in op de behoefte van mensen om zich op een ergonomisch verantwoorde en milieuvriendelijke manier te verplaatsen. Wie wil dat nou niet?

Dus: op naar de Ligfietswinkel! Je vindt deze op een bij uitstek milieuvriendelijke locatie: aan een autovrij plein in de ecowijk in het Amsterdamse stadsdeel Westerpark. Hier vind je een model op maat, probeer hem uit en fiets er mee weg! Ligfietswinkel Amsterdam is niet alleen de enige gespecialiseerde ligfietswinkel in Amsterdam en omgeving, maar trekt ook klanten uit het hele land en zelfs van over de grens.

DIKKE PECH

Mijn Condor heeft een mooie nieuwe verende voorvork. De vorige heeft het vele duizenden kilometers uitgehouden en dat was maar een simpel en goedkoop ding vergeleken met welke er nu gemonteerd is. Die moet het dus veel langer uit gaan houden, maar dan moet hij wel om de zoveel tijd onderhouden worden. Bij het terugplaatsen van de vork constateerde de fietsenmaker een versleten lager in het voorwiel. Vreemd dacht ik, helemaal niets van gemerkt gedurende de voorbije maanden, terwijl er nu ineens duidelijk sprake is van een wiebelend wiel. Die man zal het toch wel weten, want hij is niet voor niets fietsenmaker. Thuisgekomen heb ik de as uit elkaar gehaald, de kogeltjes en conussen bekeken en bevoeld maar ik kon eigenlijk niets verkeerds ontdekken. Bij de ligfietswinkel dezelfde controle laten doen en daar worden inderdaad minimale onregelmatigheden gevonden; er moet dus een nieuw voorwiel komen. Dat kan wel een weekje duren. Dikke pech zo aan de vooravond van een geplande kleine fietsvakantie.

Vanochtend nog in het donker vertrek ik vol energie met de Mistral naar het werk. Langs het kanaal even voorbij Diemen breekt de derailleurkabel. Een reparatie in de ochtendkou in het gras naast het fietspad zie ik niet zo zitten, maar op het kleinste tandwiel vóór lukt het me nog wel om een geschikte kruissnelheid aan te houden. Zo kan ik Utrecht wel bereiken maar de brug, de kruisingen en bochtjes in de stad gaan zeker problemen opleveren. Met een ligfiets kun je nou eenmaal niet wegrijden in de negende versnelling. Op zo'n moment is het prettig dat je even verderop nog af kunt slaan naar Amsterdam Zuidoost en een vriendje uit zijn bed mag bellen. Mijn fiets heb ik bij hem in de tuin gestald om deze later te repareren. Na een snelle douche en met een gastvrije kop thee in mijn maag ga ik richting treinstation. Dikke pech omdat ik eigenlijk een zonnige fietstocht voor de boeg had.

DE VAKANTIEFIETSER

Ik ben trots dat zich al sponsors hebben gemeld. Naast bijdragen van particulieren zijn er ook bedrijven welke het goede doel (gaan) steunen. Als blijk van waardering koppel ik met een logo hun site aan mijn weblog. Ik stel deze bedrijven graag aan jullie voor.

DE VAKANTIEFIETSER
Eric Schuijt opende ruim vijf jaar geleden 'De Vakantiefietser', de winkel welke hem op het lijf geschreven is. Ontstaan vanuit zijn passie voor fietsreizen en door zijn schat aan persoonlijke ervaring is dit initiatief naast origineel ook succesvol. Buitensportwinkels waren er genoeg, maar één waar adviseren vóór verkopen komt, was voorheen nergens te vinden. Vakkundigheid tref je hier in alle hoeken en gaatjes. Je kunt hier terecht voor een waardevol advies en al het materiaal dat je nodig hebt voor een geslaagde fietsvakantie. Veel fietsen natuurlijk, van standaard tot volledig maatwerk. Verder koop je hier al je fietsonderdelen en -accessoires, kaarten en boeken, allerlei kampeermateriaal, fietskleding en gereedschap. Eigenlijk een dusdanig volledig assortiment, dat je gerust kunt zeggen: als het bij ‘de Vakantiefietser’ niet te vinden is, heb je het tijdens je fietsvakantie niet nodig. Het is een voorrecht deze winkel in mijn buurt te hebben.

TUSSENSTANDJE

Met nog vier maanden te gaan tot de start is er natuurlijk wel het een en ander aan voortgang te melden over de voorbereiding. De lichamelijke training bestaat o.a. uit het wekelijks fietsen naar het werk en terug. Die frequentie moet nog wel opgevoerd worden. Wat gelukkig verbeterd is bij deze ritten, is dat ik niet meer zo met tegenzin langs het Amsterdam-Rijnkanaal trap. Bij mooi weer vind ik het zelfs heerlijk om met uitzicht op het water te rijden. Onlangs was het 's ochtends mistig boven het water; het was genieten van prachtig windstil fietsweer.

In juli ben ik in tien dagen naar Paris gefietst. Dat waren dagelijks trajecten van 75 km, waarbij de bepakking een beetje het gebrek aan bergen moest compenseren. Vorig weekend wilde ik een tocht van 140 km rijden, maar door een lekke band en een steeds lostrillend spatbord draaide ik uiteindelijk even voorbij Halfweg om, terwijl ik dus nog lang niet halfweg was. Binnenkort dan maar weer eens opnieuw onderweg gaan. In de laatste week van september ga ik nog ergens in Europa fietsen; het weer zal mede bepalen waar. Verder schroef ik mijn uithoudingsvermogen op met hardlopen en misschien ga ik ook weer bodyshape- en/of spinning lessen volgen.

De fiets komt ook in conditie. De voorvering wordt momenteel gecontroleerd en gesmeerd. Ik heb Afrika-bestendige banden gemonteerd om er alvast ervaring mee op te doen en ik schaf steeds iets aan van de reserveonderdelenlijst. Verder is de vliegreis geboekt, de laatste visum- en gezondheidsinformatie verzameld en ik heb een veelzijdig bruikbare tent uitgezocht. Deze kan eventueel zonder haringen overeind blijven en zowel binnen- als buitentent kunnen apart van elkaar opgezet. Ik verheug me er nu al op tijdens heldere nachten lekker naar de sterren te kijken.

En zeker zo prettig, ik raadpleeg stapels informatie en krijg geruststellende antwoorden op mijn vragen aan eerdere deelnemers. Binnenkort kan ik de nota verwachten en ga ik me inschrijven. Dat zal een keerpunt zijn; dan is het definitief en kan ik me niet meer bedenken. Ik zie de tocht met spanning en veel plezier tegemoet.

IT KLAVERBLÊD

Ik ben trots dat zich al sponsors hebben gemeld. Naast bijdragen van particulieren zijn er ook bedrijven welke het goede doel (gaan) steunen. Als blijk van waardering koppel ik met een logo hun site aan mijn weblog. Ik stel deze bedrijven graag aan jullie voor.

IT KLAVERBLÊD
In het weidse Friese landschap liggen twee oorspronkelijke arbeiderswoninkjes, die met behoud van originele details door Liesbeth vol enthousiasme omgetoverd zijn tot comfortabele vakantiehuisjes. Door hun ligging zeer geschikt voor een bezoek aan sfeervolle Friese stadjes, de waddeneilanden Vlieland en Terschelling, de IJsselmeerkust en het merengebied. Logeer eens een paar dagen in landelijke stijl, huur een bootje aan de overkant, leer de eerste beginselen van trekzak spelen, ga vliegeren op de bijbehorende twee hectare land, neem een kijkje bij de boer [meewerken mag] en bezoek de historische steden in de omgeving. Geniet van de gastvrije tuin of bij 't snorrende houtkacheltje. Liesbeth heet jullie van harte welkom & de hond mag mee.

MIJN ANDERE FIETSEN

In mijn eerdere bericht over de Condor heb ik vermeld dat ik nog vijf andere fietsen heb. Soms wordt verbaasd gereageerd dat ik als kleinbehuisde Amsterdamse binnenstadbewoner zoveel fietsen heb. Vaker nog komt de vraag wat ik toch met al die fietsen moet. Twee fietsen is nog tot daar aan toe, maar zes, is dat niet een beetje vreemd? Nee dus; ik heb elk van deze fietsen met een eigen gebruiksdoel aangeschaft en er veel plezier van. De tic voor wat ongewone fietsen deel ik met mijn zus.

Koga Miyata Traveller.
Aangeschaft om naar het werk te fietsen en fietsvakanties te maken. Een degelijke en fijne ‘trekking’ fiets. Wordt sinds de aanschaf van de Condor en de Cayuca nog nauwelijks gebruikt, maar onlangs heb ik hem wel weer helemaal gemoderniseerd en opgelapt. Ondanks dat het een fijne fiets is, weet ik als ik er een stukje mee rij gelijk weer waarom ik ligfietsliefhebber ben geworden. Is deze fiets geschikt voor de Tour d’Afrique? Jazeker, want beresterk. Maar ik moet dan voor lief nemen dat er totaal geen vering op zit; een gemis aan comfort dat ik met de Condor wel heb.

Batavus Cayuca.
Aluminium stadsfiets; licht en praktisch. Gebruik ik dagelijks om naar Amsterdam Centraal te fietsen en verder bijna alle ritten in de stad maak ik met deze fiets. Is deze fiets geschikt voor de TdA? Nee, het aluminium frame lijkt degelijk maar vertrouw ik niet op de ongeplaveide trajecten. Enne .. ook in ddeze fiets zit geen greintje vering.

Challenge Mistral.
Mijn ‘kleine’ ligfiets, welke ik gebruik om in Utrecht van en naar het werk te fietsen. Een kort traject weliswaar, maar toch liever per ligfiets. Daar waar de Condor een echte reisfiets is voor slechte wegen en veel bagage kan vervoeren, is dit een ligfiets voor dagtochten over de betere wegen en in de stad. Met de Mistral rijd ik sneller dan met de Condor. Bouwer Challenge is innovatief en komt met fraaie oplossingen voor hun uitgebreide scala aan modellen. Ik rijd met deze fiets ook als training en zou er best de Tour d’Afrique mee willen rijden. Maar nee, de kleine wielen en beperkte voorvering zijn ongeschikt voor echt slechte wegen; ik kom onherroepelijk vast te zitten in het Nubische zand en de Oost Afrikaanse modder.

Brompton.
Mijn heerlijke vouwfiets waar ik voor aanschaf altijd tegenaan keek als een fiets die net een ongeluk had meegemaakt. Tot ik er zelf op ging rijden en me realiseerde dat het een geweldige uitvinding was. In die periode reed ik nog wel eens auto en nam de Brompton vaak mee om ter plaatse nog een stukje te toeren. Deze fiets gebruik ik nu in aansluiting op het OV. Reuze snel en klein te vouwen en daarom handig tussen de treinbanken te plaatsen. Geschikt voor de TdA? Nee, bij de eerste de beste ongeplaveide helling zou ik hem uit model trekken. Ook van deze fiets komen de kleine wielen niet door het zand, de modder of de Noord Keniase steenwoestijn.

Pedersen.
Mijn op één na nieuwste fiets. Dat zou je aan het model niet zeggen, want dat is al meer dan 110 jaar oud. Ooit ontworpen door een bevlogen Deense smid. Hij fabriceerde een fraai frame dat is samengesteld uit een aantal ragdunne buizen. Een lichte comfortabele constructie. Wekt zeker zoveel verbazing als de ligfietsen en gebruik ik af en toe om een ontspannen tochtje op te maken. Het is een beetje een showfiets. Geschikt voor de TdA? Ik zou er een heel eind mee komen, maar je fietst erg rechtop en dat is bij tegenwind niet fijn.

ALLONGÉ À PARIS

Een mooie gelegenheid om te trainen doet zich voor; ik kan met Ferdinand naar Paris fietsen. De combinatie van samen fietsen en vakantie vieren houd ik er graag in. Deze tocht zal dan niet zo lang en zwaar zijn, maar een bepakte fiets voortbewegen is toch een betere training dan onbeladen door ons vlakke land toeren. Met slechts een paar dingen willen we vooraf rekening houden: de tijd is beperkt tot twee weken en er moet gefilmd en gefotografeerd worden in verband met Ferdinand's Calvijn-project; we gaan dus een route via Noyon rijden.

We vieren vakantie met koffie en gebak op terrasjes. De eerste dag trappen we met zon en matige wind door een echt Nederlands landschap. In België ervaren we de miserabele sfeer die campings daar hebben. De koffie en het gebak daarentegen springen er bij onze buren juist positief uit. We bezoeken Leuven, krijgen alle eigenaardigheden van de kerk van Hoegaarden uitgelegd en genieten van het glooiende landschap en het contrast van het Maasdal. De Condor krijgt - zoals ik inmiddels wel gewend ben - veel belangstelling van de bevolking. Het eten en de biertjes smaken naar meer.

Het heeft tweemaal ’s nachts geregend en pas op de zesde dag krijgen we onze eerste buien overdag. We zijn dan in Frankrijk en hebben een aangenaam fietskampeerleven, we slapen prima en eten lekker. Omdat ik me nauwelijks met de route bemoei, heb ik alle gelegenheid om me het landschap te laten welgevallen. Al pedalerend mijmer ik over hoe heerlijk twee jaar geleden onze tocht naar de Méditerranée was. In Laon nemen we een dag de tijd om de oude stad te bekijken en wat te fotograferen; er wordt gefilmd ten behoeve van het Calvijn-project. Ferdinand heeft ter ere van de viering van de vijfhonderdste geboortedag van deze man een flinke hoeveelheid werk te doen. Daarna fietsen we naar de geboorteplaats van deze man die in ons land zo’n diversiteit aan invloeden heeft achtergelaten. We logeren in Noyon in een comfortabel hotel.

De laatste dag is met 125 kilometer de langste etappe. Dat we wat later dan gebruikelijk op de bestemming komen is niet erg. Na voorsteden en het centrum van Paris te hebben doorkruist, wacht de familie ons op met een smakelijke maaltijd, een warme douche en een lekker bed. Het is een welkom weerzien. De enige dag dat we in Paris zijn, doen we nauwelijks iets; we slenteren en slempen in de Jardin de Luxembourg, halen herinneringen op, bijten in een falafel en een biertje. ’s Avonds eten we in een typisch Parijs restaurant.

Het is op zich al een belevenis om per fiets vroeg in de ochtend door het nog stille Paris te rijden, maar met de belangstelling voor mijn ligfiets wordt dat nog leuker. Autoraampje wordt opengedraaid, commentaar, ja zelfs applaus klinkt vanaf het trottoir en ook op Gare du Nord is er veel bekijks. Dat zal straks in Afrika waarschijnlijk niet minder zijn. De bepakte ‘vélo allongé’ blijft, meer nog dan in Nederland, een opmerkelijke verschijning en uitroepen als ‘fabuleux’, ’bravo monsieur’ en ‘regarde ça, c’est curieux’ klinken altijd weer leuk in mijn oren. De terugreis duurt gelukkig slechts een fractie van de tijd die we heen hebben gefietst, want in de trein heb ik geen ligplaats.

SPONSORS BRENGEN KLEUR

Meerdere personen en bedrijven hebben zich al gemeld als sponsor voor het goede doel. Bedrijfslogo's zijn aan dit weblog toegevoegd; dat brengt kleur. Ik nodig je van harte uit hun site te bezoeken en waar mogelijk van hun diensten gebruik te maken. Ik ga in de eerste plaats voor mijn eigen plezier fietsen, maar met mijn en jullie bijdragen voor het goede doel moet het leven van sommige Afrikanen ook meer kleur kunnen krijgen.

HET AMSTERDAM-RIJNKANAAL

Van alle dingen die bijtijds voor elkaar moeten zijn, is mijn conditie één van de belangrijkste. Als die niet deugt, kan ik maar beter niet aan de Tour d’Afrique beginnen. Nou is er best een aardige basis aanwezig omdat ik van alles op eigen kracht doe, maar de vier snelle - edoch korte - fietsritjes per dag van huis naar station en van het volgende station naar het werk vice versa helpen weinig bij de opbouw van een grondig uithoudingsvermogen. Ik fiets daarom nu ook af en toe van huis naar werk en weer terug.

Van Amsterdam Westerpark naar Utrecht Kanaleneiland rijd ik ruim driekwart langs het niet bepaald inspirerende Amsterdam-Rijnkanaal. Door me steeds wat meer op herkenningspunten te richten is de ergste eindeloosheid er gelukkig vanaf, maar een terras halverwege waar ze grote stukken appeltaart serveren, zou het toch een stuk aangenamer maken. Na de bijna honderd kilometer vandaag heb ik mezelf op een riant formaat ijsco getrakteerd.

Ik weet het; een klein stukje oostelijker is de route langs de Vecht een stuk leuker, maar ja, ook een stuk langer en om nou voorafgaand aan en na een volledige werkdag nog langer onderweg te zijn, dat is me iets teveel op dit moment. Ik weet iets leukers om mijn benen aan heel veel trappen en mijn cardiovasculaire orgaanstelsel aan heel veel pompen te laten wennen. Wat ook fijn is voor lijf en geest, is een fiets-/kampeertocht naar Paris. Wanneer kunnen we weg? Volgende week dan maar?

BEREN OP DE WEG

In de voorbereidingsfase verzamel ik veel informatie. Ik noteer allerlei zaken die de komende tijd geregeld moeten worden. Welke reserveonderdelen moet ik aanschaffen? Hoeveel en wat wel en wat niet mee te nemen? Spanning en zenuwen zijn soms het gevolg.

Daarnaast doemen vragen in mij op als: hoe houdt mijn lijf zich als ik dagenlang achter elkaar zulke enorme afstanden afleg? Krijg ik wel genoeg energie binnen met de maaltijden en tussendoortjes? Hoe ploeg ik door het Nubische zand? Ben ik sterk genoeg om mijn fiets over de Ethiopische bergen te trappen? Tref ik wel leuk gezelschap en zal ik me niet te vaak eenzaam voelen? Krijg ik alles wel tijdig voor vertrek en goed geregeld? Hoe houdt mijn fiets zich in de vaak ruwe omgeving? En is die niet te zwaar? Is er voldoende gelegenheid om van Afrika te genieten? Kan ik de spullen droog houden tijdens de regentijd? Dit soort vragen en meer, allemaal beren op de weg waar ik soms een uurtje nachtrust door mis. Overdag gaat het meestal wel weer, dan herinner ik me ineens: er leven helemaal geen beren in Afrika.

DE CONDOR

De fiets is voor mij het favoriete vervoermiddel. Ik ben in beweging, lekker buiten, ik bevorder mijn conditie en ik ben aanspreekbaar voor anderen. Ik fiets dagelijks een stuk naar en van mijn werk. Daarnaast maak ik graag dagtochten en fietsvakanties. Met mijn zes fietsen ben ik bovengemiddeld voorzien. Momenteel bezit ik een stadsfiets, een toerfiets, een Pedersen, een vouwfiets en twee ligfietsen: de Mistral en de Condor. Elke fiets heeft bij mij zijn eigen gebruiksdoel.

Ongetwijfeld heb ik als kleuter op een step en een driewieler gereden en wat later zal ik wel een kinderfietsje hebben gehad. De eerste fiets welke ik me echt herinner, is de jongensfiets die ik krijg als ik de lagere school verlaat. Een cadeau waarmee ik naar de verder weg gelegen HBS kan fietsen. Hoewel de fiets me al snel te klein wordt, blijf ik er toch verknocht aan. Ik heb er zelfs mijn eerste fietsvakanties mee gereden. Een paar dagen naar Kijkduin en ik ‘train’ helemaal naar Katwijk en weer terug. Het jaar daarop de grens over; van Kopenhagen ruim duizend kilometer naar Stockholm. Te kleine fiets, veel te zware tent en kampeerspullen in de voor die tijd gebruikelijke bruine canvas fietstassen. Onvoorstelbaar als ik er nu aan terug denk.

Pas als ik na het verlaten van de middelbare school een baan heb, veroorloof ik me een nieuwe fiets. Dat wordt een racefiets van volwassen formaat en ik ben apetrots nu eindelijk een echt passende fiets te hebben. Als ik verkering krijg, is die fiets tevens een prima bindmiddel. Maar al snel blijkt toch dat ik liever rustige fietstochten maak en onderweg van alles bekijk. Ik ben geen pure kilometervreter; de racefiets is niet mijn ideale fiets. Ik kijk ook steeds meer met een technisch oog naar allerlei fietsen en als de Roulandt - een experimentele ligfiets - op de markt verschijnt, doe ik er een weekend ervaring mee op. Ik ben weliswaar enthousiast, maar het is geen ideale fiets voor mij. Op het gebied van comfort en bagagevervoer is hij zo goed als waardeloos.

Ik besluit een vlot rijdende rechtop-fiets te kopen. Hiermee kan ik goed uit de voeten in stad en land. Helaas wordt de fiets na een paar jaar gestolen. Ik rijd nog twee erfstukken van vrienden op maar ben die tweedehandsjes dan helemaal zat. Ik ga over tot de aanschaf van een terreinfiets; op dat moment eigenlijk nog een nieuwtje in ons land. Het is ook in de stad een puike fiets. Van hetzelfde merk koop ik een jaar later ook een toerfiets. Nu kan ik eindelijk weer een echte fietsvakantie maken.

Maar het wordt toch steeds moeilijker te verteren geen ligfiets te bezitten. Als dan in mijn wijk een ligfietswinkel wordt geopend, besluit ik een paar modellen uit te proberen. Na verschillende fietsen te hebben getest, geven mijn gebruikswensen uiteindelijk de doorslag bij de aanschaf. Ik wil er hoofdzakelijk dagtochten en vakantieritten mee maken en daarom moet ik een degelijke en comfortabele fiets hebben. Met de aanschaf van de Optima Condor veranderen mijn fietsvakanties in ligfietsvakanties.

De Condor is een echte trekking- c.q. vakantieligfiets. Met een sterk roestvrij stalen frame en ATB wielen kan de fiets extreme terreinen aan en behalve mij ook voldoende bagage vervoeren. Mijn exemplaar heb ik voorzien van een verende voorvork en onlangs ook een Rohloff 14-versnellingsnaaf. Het is een zeer comfortabele fiets om grote afstanden mee af te kunnen leggen. Inmiddels heeft deze vogel behalve in Nederland al bewondering en nieuwsgierigheid teweeggebracht in België, Duitsland, Frankrijk en Polen.

Dit klinkt allemaal erg positief. Heeft die fiets geen nadelen? Ja hoor, de Condor is met zijn beperkte wendbaarheid niet echt handig in een drukke stad, is door de extra gemonteerde voorvering vrij zwaar en alleen geschikt voor mensen met lange benen.

HET GOEDE DOEL

Vanuit de Tour d’Afrique organisatie wordt een aantal fietsprojecten in Afrika gesteund. Deze tocht door Afrika meefietsen is dus ook goed voor iets anders dan alleen mijn eigen plezier en prestatie. Lokale organisaties worden gesponsord met opgeknapte of nieuwe fietsen. Dat vind ik een goed initiatief.

Een aantal deelnemers steunt een eigen gekozen goed doel en lange tijd heb ik getwijfeld of ik dat ook zou doen. Ik ben niet zo voor de traditionele vormen van ontwikkelingshulp. Er zijn me in het verleden iets te veel voorbeelden geweest van hoe het niet moet. Enerzijds doe ik graag goed en ik wil best helpen; anderzijds is hulp vaak niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat en/of ter meerdere glorie van de handel met een land dat we daarmee nog verder uitmelken. Goede initiatieven en humanitaire hulp natuurlijk uitgezonderd. Door hier in Nederland zo bewust mogelijk te besteden en te consumeren, probeer ik al handelsonredelijkheden te omzeilen.

Misschien is niet meefietsen en de daarmee uitgespaarde kosten doneren wel het beste gebaar. Maar ja, mijn eerste doel is een mooie fietsreis door Afrika te maken; ik moet de zaken niet omdraaien. Ik fiets voor mijn plezier, maar er zijn velen in Afrika voor wie een fiets noodzaak is om een beter leven te krijgen. Als ik dan toch iets zou sponsoren, dan zijn kleinschaligheid, gerelateerd aan Afrika en iets met fietsen mijn minimale eisen. Simpelweg iets geven vind ik geen goed idee. Projectmatig stimuleren wel en liefst met een aanhoudend effect.

Nadat ik de informatie van "Cycling out of Poverty" had bestudeerd en diverse commentaren gelezen, wist ik dat dit een sponsordoel naar mijn ideeën zou zijn. De stichting geeft niet zomaar fietsen weg; er staat een investering via microkredieten tegenover. Die fietsen worden dus verdiend en geven de nieuwe eigenaren een impuls en mogelijkheid zich verder te ontwikkelen of een bedrijfje te starten. Deze stichting ga ik bij terugkomst verblijden met een gift. En aan de lezers van dit artikel daarom het verzoek hier ook aan mee te doen. Bepaal zelf wat je redelijk vindt. Een bedrag per land waar ik doorheen fiets, per afgelegde kilometer, per maand, week of dag dat de tocht duurt, per spaak of versnelling aan mijn fiets; ideeën te over. Hoe klein ook, alle bijdragen op bankrekening 77.78.61.542 ten name van E.H.A. Sloots, Amsterdam zijn welkom. Vermeld svp 'CooP' als referentie.

Verder vind ik het leuk om ook persoonlijke sponsors te krijgen voor bijvoorbeeld (een stuk van) mijn vliegticket, de overbagage of reserveonderdelen. Mijn werkgever, de winkels waar ik gebruikelijk mijn reis- en fietsgerelateerde inkopen doe of wie zich maar aangesproken voelt, sponsor mee! Korting op of de waarde van gesponsorde goederen geef ik weer door aan Cycling out of Poverty.

GOEDGEKEURD

Mijn werkgever heeft me zojuist gemeld dat mijn levensloopverlof goedgekeurd is. Deze mededeling is wel een nieuw artikeltje waard. Zonder die goedkeuring zou het immers niet mogelijk zijn om de complete Tour d’Afrique in 2009 te fietsen.

De laatste weken lees ik met verhoogde belangstelling alle nieuwsberichten over de momenteel aan de gang zijnde tocht. Af en toe krab ik nog eens achter mijn oren, want van veel deelnemers merk ik dat ze het zwaar hebben; de beschrijvingen liegen er niet om. Ik ken niet het sportiviteitniveau, maar sommige dagboeken lijken betrouwbare informatie te geven. Ik moet nu serieuzer met de voorbereidingen aan de slag, want een weg terug is er natuurlijk niet. Dat wordt fietsen, lijf in conditie hebben, fietsen, goede spullen verzamelen, fietsen, allerlei zaken regelen, fietsen en nog meer fietsen.

IK HEB WAT MET AFRIKA

Tijdens mijn lagere school periode leer ik de eerste dingen over onze wereld en dus ook iets over Afrika. En eigenlijk voordien al - door verhalen in de bijbel - is Egypte het eerste stukje Afrika dat mijn bijzondere aandacht heeft. De farao’s, ik word geïmponeerd door hun vreemde namen en hun onbegrijpelijke bouwwerken.

In ieder geval hebben die eerst gehoorde indrukken van Afrika me nooit meer losgelaten en is het allengs intenser geworden tussen mij en dit veelkleurige continent. Ik hoor verhalen over Hottentotten, ontdekkingsreizen van Stanley en Livingstone en kolonisaties. Verhalen over de Goudkust en de Oost-Afrikaanse dierenwereld boeien mij. De onmetelijke zandbak die de Sahara moet zijn, maakt me nieuwsgierig ernaar en dat allemaal lang voor ik ook maar één stap op het continent heb gezet.

Na mijn scholing ga ik in een reisbureau werken en heb ik soms aantrekkelijke mogelijkheden om mijn dan allang bestaande reislust werkelijkheid te laten worden. Ik smul al snel van de indrukwekkende oudheden in Egypte en ben verrast door het gemak waarmee ik me in dit vreemde land beweeg. Ik voel me best thuis in de cultuur van het Midden-Oosten. Het land is tegenwoordig cultureel meer verbonden met de Islamitische en Arabische wereld maar is natuurlijk wel een stukje van Afrika.

Als ik later een uitnodiging krijg om in Tanzania op safari te gaan, neem ik die met beide handen aan. Het is één en al spanning en ik geniet met volle teugen van de weelderige natuur. Ik geef me over aan een soort reis, waarvan ik tot dan toe dacht deze te zullen bewaren tot op latere leeftijd. Tijdens de terugvlucht vertelt een steward mij dat hij de Kilimanjaro beklommen heeft. Het duurt nog achttien jaar voor ik die hoogste berg van Afrika ook zelf beklim.

In de tussenliggende jaren bezoek ik landen op alle continenten maar mijn bezoeken aan Afrika hebben de hoogste frequentie. Hoe verschillend de landen onderling ook zijn, telkens blijkt dat ik me er op mijn gemak voel. Ik ga naar Marokko, Togo, Benin, Zambia, Malawi, andermaal Egypte, Zimbabwe, Botswana, Kenia, Zuid Afrika en Oeganda. Daarmee zie ik een deel van nat Afrika. Tijdens rondreizen in Burkina Faso, Mali en Lybië maak ik kennis met droogte; de Sahel en de Sahara. Ik verwonder me over de culturele rijkdom en de eindeloze maar afwisselende landschappen in een gebied waar je enkel verdorde ellende denkt te vinden. Het leven in de woestijn intrigeert me dusdanig dat ik ook besluit naar Niger te gaan. Helaas maakt de onrustige situatie aldaar dat vooralsnog onmogelijk. Jammer voor mij, maar erger voor de inwoners zelf. Het arme land is niet gebaat bij terreur en onderling strijdende bevolkingsgroepen.

Je zult begrijpen dat ik nog veel reizen hoop te maken. De aanstaande fietstocht door tien landen is niet alleen een uitdaging te presteren, maar ook een manier om mezelf voor langere tijd onder te dompelen in de verscheidenheid van heerlijk Afrika.

ONTDROMEN

Onlangs heb ik het inschrijfgeld betaald, maar dat was natuurlijk niet het echte begin. Al zo'n vier jaar volg ik ontwikkelingen rond de Tour d'Afrique en lees ik verhalen van deelnemers.

In 2003 werd deze fietstocht voor het eerst verreden en het leek me direct fantastisch om mee te doen. Maar de tocht bestond in het begin alleen als race en dat past niet echt bij mij. Ik wil wel graag fietsen en de prestatie volbrengen, maar toch ook de mogelijkheid hebben om wat van de omgeving, de mensen en hun wereld te ervaren. Daarvoor is reizen met de fiets nu juist zo geschikt. Er is weinig gelegenheid voor die beleving als de dagelijkse trajecten alleen maar zo snel mogelijk afgelegd moeten worden.

De jaarlijks georganiseerde tocht kan tegenwoordig ook gereden worden in een rustiger tempo. Het blijven dezelfde grote dagafstanden, maar er is meer gelegenheid om af te stappen en dat past beter bij mijn manier van recreatief fietsen. De hele tocht duurt vier maanden en ik wil die niet in etappes over een aantal jaren verdelen. Daarom heb ik de knoop doorgehakt, mijn wekker is afgelopen, ik heb levensloopverlof aangevraagd. Op mijn vijfenvijftigste zo'n vijf maanden weg zijn, lijkt me geweldig. Meedoen aan de bijna 12.000 kilometer lange fietstocht van Cairo naar Kaapstad was een steeds terugkerende droom. Wie mij kent, weet dat ik graag reis en ook graag fiets. De combinatie met mijn belangstelling voor Afrika maakt dat dit geen droom moet blijven.

Er zullen veel dingen geregeld moeten worden het komende jaar. Over de voorbereidingen en later hopelijk de mooie fietsreis zal ik verder berichten op deze plek.