In de voorbereidingsfase verzamel ik veel informatie. Ik noteer allerlei zaken die de komende tijd geregeld moeten worden. Welke reserveonderdelen moet ik aanschaffen? Hoeveel en wat wel en wat niet mee te nemen? Spanning en zenuwen zijn soms het gevolg.
Daarnaast doemen vragen in mij op als: hoe houdt mijn lijf zich als ik dagenlang achter elkaar zulke enorme afstanden afleg? Krijg ik wel genoeg energie binnen met de maaltijden en tussendoortjes? Hoe ploeg ik door het Nubische zand? Ben ik sterk genoeg om mijn fiets over de Ethiopische bergen te trappen? Tref ik wel leuk gezelschap en zal ik me niet te vaak eenzaam voelen? Krijg ik alles wel tijdig voor vertrek en goed geregeld? Hoe houdt mijn fiets zich in de vaak ruwe omgeving? En is die niet te zwaar? Is er voldoende gelegenheid om van Afrika te genieten? Kan ik de spullen droog houden tijdens de regentijd? Dit soort vragen en meer, allemaal beren op de weg waar ik soms een uurtje nachtrust door mis. Overdag gaat het meestal wel weer, dan herinner ik me ineens: er leven helemaal geen beren in Afrika.
Daarnaast doemen vragen in mij op als: hoe houdt mijn lijf zich als ik dagenlang achter elkaar zulke enorme afstanden afleg? Krijg ik wel genoeg energie binnen met de maaltijden en tussendoortjes? Hoe ploeg ik door het Nubische zand? Ben ik sterk genoeg om mijn fiets over de Ethiopische bergen te trappen? Tref ik wel leuk gezelschap en zal ik me niet te vaak eenzaam voelen? Krijg ik alles wel tijdig voor vertrek en goed geregeld? Hoe houdt mijn fiets zich in de vaak ruwe omgeving? En is die niet te zwaar? Is er voldoende gelegenheid om van Afrika te genieten? Kan ik de spullen droog houden tijdens de regentijd? Dit soort vragen en meer, allemaal beren op de weg waar ik soms een uurtje nachtrust door mis. Overdag gaat het meestal wel weer, dan herinner ik me ineens: er leven helemaal geen beren in Afrika.
1 opmerking:
Beste Edvard,
Even een berichtje om je te laten weten dat ik je weblog heb gevonden en zal gaan lezen - een beetje de omgekeerde wereld, hè?
:-)
Twee geruststellingen: (1) bij ons is niets nat geworden wat niet nat mocht worden, ondanks wat zenuwslopende graafactiviteiten rond de tent waarover je vast gelezen hebt. De enige echte last van nattigheid was het lanzaam drogen van de was! Droog blijven is een kwestie van een goede tent en red-box-discipline: als die bijvoorbeeld uitsteekt, loopt hij helemaal vol en dat leidde bij anderen wel tot problemen. Dus goed in de tent zetten of terug in de truck.
(2) ik heb van de week een voedingskundige gesproken over of het nou echt zo was dat we eiwittekort hadden - wat er veel in onze groep riepen. Ze verwees dat meteen naar het rijk der fabelen. Ik zal daar op ons weblog ook nog wat over schrijven. Goed eten tijdens de TdA komt neer op maar één ding: heel veel eten! Zo veel als je kunt, altijd, dus echt dat tweede bordje erin proppen, zeg maar. En dat gaat prima, of liever gezegd, door dat te doen is het qua eten met ons prima gegaan.
Groet, en succes met de voorbereidingen,
Louise
Een reactie posten