dinsdag 6 januari 2009

HET FIETSVAKANTIELIED

In 2006 fietsten Ferdinand en ik naar de Middellandse Zee. Later datzelfde jaar kreeg ik ter ere van mijn verjaardag zijn ontroerende lied voorgedragen. Lees en begrijp waarom het nog steeds actueel is.

HET FIETSVAKANTIELIED

als je zover kunt pedaleren
dan moet je echt wel lenig zijn
en hoewel je liggend durft verkeren
is de luiheid enkel schijn
je kleeft vast aan je pedaal
en roept uit : fenomenaal
dat ik dit toch mag bereiken
het applaus klinkt aan de kant
franse bewondering in dit land
van verstilde achterblijvers

ik wil dit ook
zo vrij, zo los, zo ergens ver naar toe
een doel op afstand, God weet waar en hoe
de zee zal zijn, hoe ver de waterkant
de eerste stappen op het laatste strand

als je zo gauw de weg kunt vinden
en je zo snel een berg bedwingt
zie je het spoor van de beminden
die je zomaar ergens vindt
en ook al rijd je dan verkeerd
er is één ding dat je leert
het doel is enkel maar een reden
om veel buitenshuis te gaan
waar een vriendschap kan ontstaan
je schept meer toekomst dan verleden

ik wil dit ook
zo vrij, zo los, zo ergens ver naar toe
een doel op stand, God weet waar en hoe
de zee zal zijn, hoe ver de waterkant
de eerste stappen op het laatste strand

als je het zo weet vol te houden
vind je de zeekust als de grens
daarachter kun je niets vertrouwen
want het water draagt geen mens
je zult zien het is niet waar
want het einde ligt niet daar
hier gaat het eindelijk beginnen
geef je over aan de zee
de stroming voert je dromen mee
en doet je nieuwe landen vinden

ik wil dit ook
zo vrij, zo los, zo ergens ver naar toe
een doel op afstand, God weet waar en hoe
de zee zal zijn, hoe ver de waterkant
de laatste stappen op het laatste strand

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Volgens mij ben je de zee al over... nu het land nog.... XF

Hans zei

Succes gewenst Edvard, Evelijn!

Hoewel ik vorig jaar onderweg meerdere keren heb gedacht 'nooit, nooit, nooit zal ik dit weer ondernemen' kan ik nu niet anders dan jaloers zijn. Het liefst zou ik weer in Cairo op de fiets stappen, weer ontberingen, afzien en lijden tegemoet. Maar helaas, het kan niet elk jaar feest zijn. Ik zal het met jullie weblogs moeten doen.
Ik wens jullie minstens zoveel ontberingen en minstens zoveel plezier als wij afgelopen jaar hebben gehad.

Hans (en Gwen valt ook onder de 'ik')

Anoniem zei

tink 'r om:
niet van de wijs/reis raken!!!